Sunday, July 16, 2006

De noodzaak van Chaos

mindblurb while watching a baby:

Chaos en orde zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wat niet chaotisch is, is per definitie op een of andere manier, geordend. Zonder de chaos kunnen we dus nooit een orde bereiken omdat we een referentiekader nodig hebben om een visie of een erkenning te kunnen geven aan deze orde. Als alles wordt geordend dan is er geen plaats meer voor een echte verwondering, die, in mijn ogen, overeenkomt met het erkennen van een, al dan niet persoonlijke, chaos. Door verwondering komen we op een punt waarop we een fenomeen proberen in te passen in een reeds bestaand denk- of referentieel systeem. Het einde van deze verwondering is dan ook het inpassen van het chaotische element in ons referentiekader en het opnemen van zijn/haar kenmerken ten einde de verwondering weg te nemen en het te kunnen gebruiken om andere dingen aan af te wegen.

Het is daarom noodzakelijk dat we chaos niet uit de weg gaan. Als alles is geordend dan is er geen plaats meer voor die o zo noodzakelijke verwondering die er voor kan zorgen dat we nieuwe uitdagingen vinden in het onbekende. Daarom moet ook worden ingegaan tegen de stromingen die alles zo nodig op een rijtje willen zetten en op die manier innermenselijke spanningen weg nemen. We hoeven helemaal niet alles haarfijn uit te pluizen en voor alles een reden te kennen; we moeten deels open staan voor iets nieuws, een nieuwe invalshoek, een nieuw signaal, een nieuwe uitdaging. Geconfronteerd worden met deze verwondering, deze chaos die er om vraagt om in een systeem ingebed te worden, dat is een van de ware doelen in het leven... steeds evolueren, bijleren, zichzelf en ons referentiekader verbeteren, aanpassen en op punt stellen; zonder dat we verleren om toch nu en dan de verwondering in het alledaagse leven toe te laten, ook als deze op geen enkele manier kan worden ingepast in onze kennis van alledag.